Amigo lecabo, (lecabo, pois o "V" não existe no mirandés) mi terrica es la aldena d` Infainç (Ifanes en la lhéngua grave, fidalga). Pertenece a Miranda do Douro. Em mi aldena si que se fala la lhéngua mirandesa.
"Zgraçiado d’aquel, qu’abandonado
La patri’ an que naciu, la casa i l huôrto.
Tamien se squeçe de la fala! Quando
L furdes ber, talbéç que stéia muôrto!"
J. Leite de Vasconcelos
Desgraçado aquele que abandou
A pátria onde nasceu, a casa e o horto.
Também se esquece da língua!
Quando derdes por ela, talvez já esteja morto!
"Quien dirie qu’antre ls matos eiriçados
Las ourriêtas i ls rius d’esta tiêrra,
Bibie, cumo l chaugarço de la siêrra,
Ua lhéngua de sons tan bariados?
Mostre-se i fale-s’ essa lhéngua filha
D’un pobo que ten neilha l choro i l canto!
Nada por ciêrto mos cautiba tanto
Cumo la form' an que l’eideia brilha.
Zgraçiado d’aquel, qu’abandonando
La patri’ an que naciu, la casa i l huôrto.
Tamien se squeçe de la fala! Quando
L furdes ber, talbéç que stéia muôrto!"
J. Leite de Vasconcelos
In "Flores Mirandesas"
Livraria Portuense de Clavel & C.ª
1884
Eilhes tornán an Mirandés!